- «Aspiramos a ser lo que auténticamente somos, pero a medida que creemos lograrlo, nos invade el hartazgo de lo que realmente somos».
- «Los únicos brazos entre los cuales nos resignaríamos a pasar la vida son los brazos de las Venus que han perdido los brazos».
- «Una luz sin fuerza para llegar al suelo ribetea con tiza las molduras y las aristas de las casas, que tienen facha de haber dormido mal, y obliga a salir de entre sus sábanas a las nubes desnudas, que se envuelven en gasas amarillentas y verdosas y se ciñen, por último, una túnica blanca».
- «Jamás existirán caballos capaces de tirar un par de patadas que violenten, más rotundamente, las leyes de la perspectiva y posean, al mismo tiempo, un concepto más equilibrado de la composición, que el par de patadas que tiran los heroicos percherones de Paolo Uccello».
- «Nada ansío de nada, mientras dura el instante de eternidad que es todo, cuando no quiero nada».
- «Aunque se alteren todas nuestras concepciones sobre la Vida y la Muerte, ha llegado el momento de denunciar la enorme superchería de las "Meninas" que —siendo las propias "Meninas" de carne y hueso— colgaron un letrerito donde se lee Velázquez, para que nadie descubriera el auténtico y secular milagro de su inmortalidad».
- «La disección de los ojos de Monet hubiera demostrado que Monet poseía ojos de mosca; ojos forzados por innumerables ojitos que distinguen con nitidez los más sutiles matices de un color pero que, siendo ojos autónomos, perciben esos matices independientemente, sin alcanzar una visión sintética de conjunto».
- «El cúmulo de atorrantismo y de burdel, de uso y abuso de limpiabotas, de sensiblería engominada, de ojo en compota, de rebote y de tristeza sin razón —allí está la pampa... más allá del indio... la quena... el tamboril— que se espereza y canta en los acordes del tango que improvisa cualquier lunfardo».
- «Los cubistas salvaron a la pintura de las corrientes de aire, de los rayos de sol que amenazaban derretirla pero —al cerrar herméticamente las ventanas, que los impresionistas habían abierto en un exceso de entusiasmo— le suministraron tal cúmulo de recetas, una cantidad tan grande de ventosas que poco faltó para que la asfixiaran y la dejasen descarnada, como un esqueleto».
- «Los bustos romanos serían incapaces de pensar si el tiempo no les hubiera destrozado la nariz». | - “We beijveren ons om ons ware ik te vinden maar naarmate we er dichterbij komen, overrompelt ons de overvloed van wat we werkelijk zijn.”
- “Geen armen waarin we ons ons hele leven zouden willen laten verzinken, dan de omhelzing van de armloze Venussen.”
- “Een schijnsel, te zwak om de grond te bereiken, omzoomt als met krijt de gevels der huizen, die een slechte nacht achter de rug lijken te hebben, en dwingt de naakte wolken onder hun lakens uit te kruipen, die zich even in een luchtig weefsel van zacht geel en groen wikkelen, om zich tot slot in een wit gewaad te hullen.”
- “Nooit zullen er paarden zijn die de wetten van het perspectief zo overtuigend met voeten treden en tegelijkertijd een zo evenwichtig begrip hebben van compositie, dan de heldhaftige Percherons van Paolo Uccello.”
- “Naar niets smacht ik, nu dit ogenblik der eeuwigheid mijn alles is, en ik niets wil.”
- “Ook al veranderen al onze opvattingen over Leven en Dood, de tijd is aangebroken om de grootschalige zwendel van 'Las Meninas' aan de kaak te stellen, want het waren immers diezelfde 'Hofdames' van vlees en bloed die het naamplaatje van Velázquez ophingen, zodat niemand het ware en eeuwenoude wonder van zijn onsterfelijkheid aan het licht zou brengen.”
- “Was er dissectie gepleegd op de ogen van Monet, dan was aangetoond dat hij de ogen van een vlieg bezat; ontelbare oogjes die over de ogen regeren en die de subtielste kleurschakeringen haarscherp onderscheiden maar omdat ze zelfstandig zijn, deze schakeringen niet in hun samenhang maar onafhankelijk van elkaar waarnemen.”
- “Dat samenraapsel van schooierschap en bordeel, gebruik en misbruik van de straatschoenpoetser, van sentimentele vetkuiven met een blauw oog, van ongegronde razernij en treurnis – dat is La Pampa… zo veel meer dan een indiaan met herdersfluit en tamboerijn – het komt tot leven en zingt op de akkoorden van een tango in een willekeurige geïmproviseerde dieventaal.”
- “Het kubisme heeft de schilderkunst van de buitenlucht gered en van de zonnestralen die de verf dreigden te smelten, door de ramen die het impressionisme al te enthousiast had geopend hermetisch te sluiten, maar door de kunst zo veel recepten voor te schrijven en haar zo veel bloed af te nemen, scheelde het maar weinig of ze was verstikt en als een uitgemergeld geraamte achtergelaten.”
- “Romeinse bustes zouden geheel onbekwaam zijn om te denken als de tijd hun neuzen niet had verbrijzeld.” |