Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | Кој го фрли тој прв судбоносен домат кој ја започна револуцијата Ла Томатина? Вистината е дека никој не знае. Можеби беше анти-француски бунт, или карневал кој излезе од контрола. Според најпопуларната верзија на приказната, за време на Лос Гигантес фестивалот од 1945 (огромна парада на кукли од хартиена каша), мештаните сакаа да инсценираат тепачка за да добијат малку внимание. Тие се најдоа во близина на една количка со зеленчук и започнаа да фрлаат зрели домати. Недолжните набљудувачи учествуваа сè додека сцената не ескалираше во масивна боравица од летечко овошје. Иницијаторите мораа повторно да им платат на продавачите на домати, но тоа не ја спречи повторната појава на уште борби со домати - и раѓањето на една нова традиција. Плашејќи се од ескалација на немири, властите воведоа, разрешија и потоа повторно донесоа серии од забрани во 50-тите. Во 1951, мештаните кои се спротивставија на законот беа затворени сè додека со јавни протести не се побара нивно ослободување. Најпознатата дрскост против забраната за домати се случи во 1957 кога поборниците одржаа подбивен погреб на домати заедно со ковчег и поворка. По 1957, локалната самоуправа реши да се прилагоди на промените, воведе неколку правила, и ја прифати лудата традиција. И покрај тоа што доматите го завземаат центарот на внимание, цела недела од свечености водат до конечната пресметка. Тоа е славење на Буњол светци-штитениците Дева Марија и Св. Луис Бертранд, со улични паради, музика и огномети на весел шпански начин. За да ја зголемите својата сила за тепачката која следи, на вечерта од битката се служи огромна паеља, која претставува познат Валенсиски оброк со ориз, морска храна, шафран, и маслиново масло. Денес овој слободен фестивал има одредена мерка за ред. Организаторите отидоа до таму да култивираат специјален вид на блуткави домати само за годишниот настан. Свеченостите започнуваат околу 10 часот претпладне кога учесниците се тркаат за да грабнат сланина поставена на врвот од мрсна шипка. Набљудувачите ги прскаат со вода тркачите додека пеат и играат на улиците. Кога црковното ѕвоно ќе означи пладне, во градот полека влегуваат камиони полни со домати, додека потпевнувањата на „То-ма-те,то-ма-те!“ достигнуваат крешендо. Потоа со испукувањето од воден топ започнува главниот настан. Тоа е зеленото светло за смачкување и лансирање домати во напади со полн ек против колегите учесници. Фрлачи на домати на долги растојанија, директни убијци, и кука шутови од среден опсег. Без разлика на техниката, додека да заврши ќе изгледате (и ќе се чувствувате) доста поинаку. Скоро еден час подоцна, бомбардери накиснати во домати се оставени да играат во море од кашеста улична салса со малку останато кое може да се најде, а кое личи на домат. Втор истрел од водениот топ го сигнализира крајот на битката. |