ProZ.com translation contests »
Sin telaraña en las pupilas: "Frases de Oliverio Girondo" » Spanish to Polish

The deadline for voting on entries in this language pair has passed. The winner(s) in this pair will soon be announced, if enough votes have been received.

Source text in Spanish — View comments about this source text »

- «Aspiramos a ser lo que auténticamente somos, pero a medida que creemos lograrlo, nos invade el hartazgo de lo que realmente somos».

- «Los únicos brazos entre los cuales nos resignaríamos a pasar la vida son los brazos de las Venus que han perdido los brazos».

- «Una luz sin fuerza para llegar al suelo ribetea con tiza las molduras y las aristas de las casas, que tienen facha de haber dormido mal, y obliga a salir de entre sus sábanas a las nubes desnudas, que se envuelven en gasas amarillentas y verdosas y se ciñen, por último, una túnica blanca».

- «Jamás existirán caballos capaces de tirar un par de patadas que violenten, más rotundamente, las leyes de la perspectiva y posean, al mismo tiempo, un concepto más equilibrado de la composición, que el par de patadas que tiran los heroicos percherones de Paolo Uccello».

- «Nada ansío de nada, mientras dura el instante de eternidad que es todo, cuando no quiero nada».

- «Aunque se alteren todas nuestras concepciones sobre la Vida y la Muerte, ha llegado el momento de denunciar la enorme superchería de las "Meninas" que —siendo las propias "Meninas" de carne y hueso— colgaron un letrerito donde se lee Velázquez, para que nadie descubriera el auténtico y secular milagro de su inmortalidad».

- «La disección de los ojos de Monet hubiera demostrado que Monet poseía ojos de mosca; ojos forzados por innumerables ojitos que distinguen con nitidez los más sutiles matices de un color pero que, siendo ojos autónomos, perciben esos matices independientemente, sin alcanzar una visión sintética de conjunto».

- «El cúmulo de atorrantismo y de burdel, de uso y abuso de limpiabotas, de sensiblería engominada, de ojo en compota, de rebote y de tristeza sin razón —allí está la pampa... más allá del indio... la quena... el tamboril— que se espereza y canta en los acordes del tango que improvisa cualquier lunfardo».

- «Los cubistas salvaron a la pintura de las corrientes de aire, de los rayos de sol que amenazaban derretirla pero —al cerrar herméticamente las ventanas, que los impresionistas habían abierto en un exceso de entusiasmo— le suministraron tal cúmulo de recetas, una cantidad tan grande de ventosas que poco faltó para que la asfixiaran y la dejasen descarnada, como un esqueleto».

- «Los bustos romanos serían incapaces de pensar si el tiempo no les hubiera destrozado la nariz».

There were 5 entries submitted in this pair during the submission phase.

Entries may now be compared and ranked by peers to determine the winner(s).

Contestants may not include their own entries among those they designate as the top three in this pair.

Entries (5 total) — Expand all entries

"Dążymy do bycia tym kim naprawdę jesteśmy, lecz gdy już nam się wydaje, że to osiągnęliśmy napada nas przesyt tego czym jesteśmy w rzeczywistości."

"Jedynymi ramionami, w kórych zrezygnowalibyśmy z przejścia przez życie są ramiona tych Wenus, które straciły ramiona."

"Słabe światło, żeby dotrzeć do ziemi okala kredą gzymsy i wyglądające na niewyspane artystki domów, i zmusza do wyjścia z pościeli te nagie obłoki, które przywdziewają żółtawy i zielonawy muślin, na koniec owijając się białą tuniką."

"Nigdy nie mogłyby istnieć konie, które potrafiłyby dać kilka kopniaków niszcząc w zupełności prawa perspektywy, i które, w tym samym czasie, posiadałyby bardziej wyważone pojęcie kompozycji niż kilka kopniaków bohaterskich perszeronów Paola Uccello."

"Niczego nie pożądam niczego dopóty, dopóki trwa chwila wieczności, która jest wszystkim kiedy nie chcę niczego."

"Nawet jeśli zmieni się nasze pojęcie Życia i Śmierci, nadeszła pora odrzucenia ogromnego przesądu „Panien dworskich”, które – prawdziwe Panny Dworskie z krwi i kości – powiesiły znak z napisem: „Velázquez”, aby nikt nie odkrył autentycznego i wiekowego cudu ich nieśmiertelności."

"Wnikliwa analiza oczu Moneta pokazałaby, że Monet posiadał oczy muchy; oczy złożone z niezliczonych oczek, które wyraźnie rozróżniają najsubtelniejsze niuanse koloru i, dzięki temu, że są odrębne od reszty, dostrzegają te niuanse indywidualnie nieobejmując ogólnej wizji całości."

"Nawał lenistwa i zamieszania, użycia i nadużycia pasty do butów, przylizanego sentymentalizmu, podbitego oka, odrzucenia i bezsensownego smutku (tam jest pampa... za Indianinem... keną... bębenkiem), który się rozciąga i śpiewa w akordach tanga improwizowanego przez któregokolwiek lunfarda."

"Kubiści ocalili malarstwo od podmuchów powietrza, od promyków słońca, które zagrażały jego roztopieniem, lecz - zamykając hermetycznie okna, które impresioniści otworzyli przy nadmiarze entuzjazmu – nadali mu taki nawał norm, tak wiele przyssawek, że niewiele brakowało, aby się udusiło i zostawili je nagie jak szkielet."

"Rzymskie popiersia nie mogłyby myśleć, gdyby czas nie zniszczył im nosa."
Entry #15248
Entry tagging:
  • No "like" tags
„Dążymy do bycia kimś, kim naprawdę jesteśmy, lecz gdy w końcu uda się nam to osiągnąć, mamy dość naszego prawdziwego «ja».”

„Istnieją ramiona, w których objęciach nigdy nie chcielibyśmy spędzić swojego życia. Należą one do Wenus, która utraciła swe ręce.”

„Światło nie mające siły dotrzeć do ziemi obrysowuje kredą obramowania i krawędzie domostw, które wyglądają, jakby źle spały, i każe wyjść spod swoich kołder na gołe chmury, które, spowite w pożółkło-zielonkawe pieluchy, w końcu otulają się białą tuniką.”

„Nigdy więcej nie pojawią się takie konie jak bohaterskie Perszerony Poalo Uccella, które swoimi kopnięciami potrafią skutecznie złamać prawo perspektywy i tym samym posiąść bardziej zrównoważony pogląd na tworzenie dzieła.”

„Nie pożądam absolutnie nic. Trwa to zaledwie ułamek wieczności, lecz staje się on wszystkim, kiedy nie chcę nic.”

„Chociaż wszelkie koncepcje Życia i Śmierci ulegają zmianom, nadszedł czas, aby odkryć wielkie oszustwo «Dwórek» z krwi i kości, które afiszują się tam, gdzie są oglądane dzieła Velazqueza po to tylko, by nikt nie odkrył ich prawdziwego świeckiego cudu nieśmiertelności.”

„Gdyby przekroić oko Moneta na pół, okazałoby się, że malarz miał oczy muchy, złożone z niezliczonych małych oczek, które z precyzją rozróżniają najsubtelniejsze odcienie barw; będąc jednak oczami samodzielnymi, rejestrują obrazy niezależnie od siebie, tworząc pozbawioną spoistości całość.”

„Szczyt marazmu i rozpusty, korzystania z usług pucybutów i ich wykorzystywania, ostentacyjnego sentymentalizmu, podbitego oka, rykoszetu i wyolbrzymionego smutku – tam znajduje się oddalona od Indian pampa… kena… tamburyn – rozciąga się i śpiewa w rytm tanga, improwizując dialekt lunfardo.”

„Kubiści ocalili malarstwo przed przeciągami, przed promieniami słonecznymi, które mogłyby je zniszczyć, lecz gdy zamknęli hermetycznie okna, otwarte przez impresjonistów w przypływie entuzjazmu, zaopatrzyli tę sztukę w stos przepisów, przyprawiając ją o wzdęcia tak, że prawie się udusiła i została pozbawiona ciała niczym szkielet.”

„Rzymskie popiersia nie potrafiłyby myśleć, gdyby czas nie rozbiłby im nosa.”
Entry #15238
Entry tagging:
  • No "like" tags
Dążymy do tego, aby być tym, kim naprawdę jesteśmy, ale w miarę jak zaczynamy wierzyć, że zdołaliśmy to osiągnąć, dopada nas przesyt tego, czym jesteśmy w rzeczywistości.

Jedynymi ramionami, w objęciach których zgodzilibyśmy się spędzić resztę życia, są ramiona posągów Wenus, które zostały ich pozbawione.

Światło, zbyt słabe, by dotrzeć na ziemię, dekoruje kredą gzymsy i krawędzie domów, noszących na sobie znamiona źle przespanej nocy, i zmusza do wyjścia spomiędzy ich prześcieradeł wprost pod nagie chmury, otulające się żółtawymi i zielonawymi tkaninami i, na końcu, przepasające się białą tuniką.

W życiu nie znajdziecie koni zdolnych do zadania uderzeń kopytami, które w bardziej oczywisty sposób pogwałcałyby prawa perspektywy i jednocześnie posiadały bardziej zrównoważoną ideę kompozycji niż te zadawane przez bohaterskie perszerony z obrazów Paola Uccellego.

Nie pragnę absolutnie niczego, podczas gdy trwa chwila wieczności, która jest wszystkim, kiedy ja nie chcę nic.

Choćby się miały wypaczyć wszystkie nasze przekonania dotyczące Życia i Śmierci, nadszedł czas, by ujawnić wyborny podstęp “Panien dworskich”, które – będąc w istocie pannami dworskimi z krwi i kości – zawiesiły pod obrazem niewielką tabliczkę, na której czytamy “Velázquez”, aby nikt nie odkrył prawdziwego i wiekowego cudu ich nieśmiertelności.

Sekcja oczu Moneta wykazałaby wówczas, że Monet posiadał oczy muchy; oczy rozbite na niezliczone mniejsze oczka, które precyzyjnie rozróżniają najsubtelniejsze odcienie koloru, ale które, funkcjonując w sposób autonomiczny, postrzegają te odcienie niezależnie od siebie, nie osiągając nigdy jednej, syntetycznej wizji całości.

Kumulacja próżniactwa i burdelu, wyzysku pucybutów, utrwalonej czułostkowości, śliwy pod okiem, wściekłości i bezpodstawnego smutku – gdzieś tam jest pampa... gdzieś za Indianinem… i quena… i tamburyn – która się rozciąga i śpiewa w tonacji tanga, improwizowanego przez byle elegancika.

Kubiści uratowali malarstwo od powiewów wiatru, od promieni słonecznych, które groziły rozpuszczeniem go, ale – zamykając szczelnie okna, które impresjoniści otworzyli w przypływie nadmiernego entuzjazmu – zapewnili mu taki stos przepisów, tak ogromną ilość wywietrzników, że niewiele brakowało, a udusiliby je i zostawili obdarte z ciała, niczym szkielet.

Rzymskie popiersia nie byłyby zdolne do myślenia, gdyby czas nie roztrzaskał im nosów.
Entry #15353
Entry tagging:
  • 1 user entered 1 "like" tag
ale w miarę jak zaczynamy wierzyć, że zdołaliśmy to osiągnąć, dopada nas przesyt tego, czym jesteśmy w rzeczywistości.
Flows well
„Dążymy do bycia ludźmi, którymi autentycznie jesteśmy, ale w miarę jak to osiągamy opanowuje nas znudzenie naszym prawdziwym ja.”

„Jedyne ramiona, w których zgodzilibyśmy się spędzić nasze życie to ramiona tych Wenus, które straciły ramiona.”

„Światło pozbawione siły by dotrzeć do ziemi obrysowuje kredą listwy i krawędzie domów, których fasady wygladaja na niewyspane i wygania spod pościeli nagie chmury, które owijają się żółtawe i zielonkawe gazy, by potem przepasać się białą tuniką."

„Nigdy nie powstaną konie, których wierzgnięcia będą w stanie kategorycznie złamać zasady perspektywy i które jednocześnie będą realizacją wyjątkowo wyważonej kompozycji, tak jak kopnięcia bohaterskich perszeronów Paolo Uccella.”

„Nie pożądam niczego, póki trwa moment w wieczności, który jest wszystkim, w czasie którego nie pragnę niczego.”

„Mimo, że może to zachwiać się nasze pojęcia Życia i Śmierci, nadszedł czas by obnażyć oszustwo „Panien dworskich”, które będąc same z krwi i kości, powiesiły tabliczkę z napisem Velazquez, żeby nikt nie odkrył prawdziwego i odwiecznego cudu ich nieśmiertelności.”

„Sekcja oczu Moneta wykazałaby, że Monet posiadał oczy muchy; oczy pokryte niezliczonymi oczkami, które wyraźnie rozróżniają najsubtelniejsze odcienie każdego koloru, ale będąc oczami niezależnymi od siebie, odbierają te odcienie indywidualnie, nie osiągając jednolitej wizji całości.”

„Tam gdzie kumuluje się rozwiązłość i burdel, używanie i nadużywanie usług pucybutów, sztuczna sentymentalności na pokaz, podbite oczy, odepchnięcie i smutek bez przyczyny - tam jest pampa… to nie Indianin… flet andyjski... bębenek – która przeciąga się i śpiewa do akordów tanga improwizowanego w żargonie z ulic Buenos Aires.”

„Kubiści ocalili malarstwo od prądów powietrza, od promieni słonecznych, które mogły je rozpuścić, ale zamykając szczelnie okna, które impresjoniści otworzyli zbyt entuzjastycznie, nałożyli na malarstwo tak liczne formuły, oblepili je tak wieloma mackami, że nie wiele brakowało, a zdusiliby je i pozostawili obdarte z ciała jak szkielet.”

„Rzymskie popiersia nie byłyby w stanie myśleć, gdyby czas nie utarł im nosa.”
Entry #15377
Entry tagging:
  • 2 users entered 3 "like" tags
  • 5 users agreed with "likes" (5 total agrees)
+1
Dążymy do bycia ludźmi, którymi autentycznie jesteśmy, ale w miarę jak to osiągamy opanowuje nas znudzenie naszym prawdziwym ja.
Flows well
będą w stanie kategorycznie złamać zasady perspektywy i które jednocześnie będą realizacją wyjątkowo wyważonej kompozycji
Good term selection
+4
nie utarł im nosa
Flows well
- Pragniemy być jakimi rzeczywiście jesteśmy, ale w miarę jak już wydaje nam się, że to osiągamy, przychodzi niestrawność od tego, kim naprawdę jesteśmy.

- Jedynymi ramionami, w uścisku których poddalibyśmy nasze życie są ramiona wszystkich Wenus, które je straciły.

- Leniwe światło żeby dotrzeć do ziemi obszywa kredą gzymsy i krawędzie domów, które zdaje się, że są niewyspane, i zmusza do wyjścia z pościeli nagie chmury, które otulają się w żółcące i zieleniące się tkaniny, aż w końcu przywdziewają białą tunikę.

- Nigdy nie znajdą się konie zdolne do kopnięć, które by wyraźniej przezwyciężały zasady perspektywy i jednocześnie posiadały bardziej zrównoważoną koncepcję kompozycji, niż kopnięcia heroicznych perszeronów Paolo Uccello.

- Niczego w ogóle nie pragnę, dopóki trwa chwila w wieczności, która jest wszystkim, gdy niczego nie potrzebuję.

- Chociażby nasze koncepcje o Życiu i Śmierci się zmieniały, nadszedł czas aby wyszło na jaw wielkie oszustwo „Panien dworskich”, które – będąc prawdziwymi „Pannami dworskimi” z krwi i kości – wywiesiły napis o treści Velázquez, żeby nikt nie odkrył autentycznego i wiekowego cudu ich nieśmiertelności.

- Autopsja oczu Moneta pokazałaby, że miał on oczy muchy; oczy przejęte przez niezliczone oczka, które wyraźnie rozróżniają najdelikatniejsze odcienie koloru, ale też, będąc samodzielnymi oczami, postrzegają te odcienie niezależnie od siebie, nie osiągając syntetycznej wizji całości.

- Ogrom nieróbstwa i zepsucia, (nad)używania pucybutów, zaczesanego sentymentalizmu, podbitego oka, odrzucenia i smutku bez powodu – tam jest pampa... gdzieś ponad Indianinem... piszczałką... bębenkiem - który się przeciąga z odrętwienia i śpiewa przy dźwiękach tanga improwizowanego przez pierwszego lepszego złodziejaszka.

- Kubiści uratowali malarstwo od przeciągów, od promieni słonecznych, które groziły jego rozpuszczeniem, ale – zamknąwszy hermetycznie okna, które to impresjoniści otworzyli w nadmiarze entuzjazmu – dostarczyli mu takiego stosu reguł, tak wielkiej porcji uszczelek, że mało brakowało, a by je udusili i obdarli do kości jak szkielet.

- Rzymskie popiersia nie byłyby w stanie myśleć gdyby czas nie zrujnował im nosów.
Entry #15410
Entry tagging:
  • 1 user entered 2 "like" tags
i zmusza do wyjścia z pościeli nagie chmury, które otulają się w żółcące i zieleniące się tkaniny, aż w końcu przywdziewają białą tunikę.
Flows well
tam jest pampa... gdzieś ponad Indianinem... piszczałką... bębenkiem
Flows well